گروه ادبيات آموزش و پرورش شهر تهران

بعضی به گمان اینکه کلمه ی طوفان اصلا فارسی است آن را به

صورت توفان می نویسند و حتی بعضی از فضلا توصیه کرده اند

که صورت اخیر به کار رود. اما اصل این دو کلمه و معنای آنها

یکی نیست. طوفان کلمه ی عربی (ظاهرا از اصل یونانی) و به

معنای «باد و باران بسیار شدید» است. ولی واژه ی فارسی

توفان صفت است و به معنای «غران، دمان» است و ربطی به

«باد و باران بسیار شدید» ندارد. این واژه صفت فاعلی از

مصدر توفیدن به معنای «فریاد بلند کشیدن» یا «غریدن و

خروشیدن» است:

ز آواز گردان بتوفید کوه

زمین شد ز نعل ستوران ستوه (فردوسی)

واژه ی توفنده به معنای «غرنده و خروشنده» نیز از همین فعل

مشتق شده است.